Pelota metatarsalna na płaskostopie poprzeczne

Pelota metatarsalna – przykładowe zastosowania

Bolesne płaskostopie poprzeczne

W prawidłowej stopie pozostającej pod obciążeniem masą ciała rozkład nacisków pod głowami kości śródstopia powinien być równomierny. Dzieje się to dzięki odpowiedniej pracy mięśni dynamicznie stabilizujących łuki stopy oraz więzadłom biernie podtrzymującym szkielet stopy. Płaskostopie poprzeczne oznacza, że powyższe mechanizmy pozostają niewydolne, wskutek czego głowy kości śródstopia I i/lub V nadmiernie przesuwają się pod obciążeniem ku stronie grzbietowej stopy. W efekcie naciski coraz bardziej zaczynają kumulować się na środku przodostopia – pod głowami II-giej, III-ciej lub IV kości śródstopia. W tym miejscu bardzo często pojawiają się bolesne zgrubienia na skórze – modzele i odciski.

Powyżej opisany nieprawidłowy stan określany jest często metatarsalgią – bólem przodostopia.

Dobrze zaprojektowana pelota metatarsalna ma za zadanie przenieść część nacisków na jej strukturę, dzięki czemu korzystnie zmienia się rozkład obciążeń na podeszwie stopy. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że w przypadku uniesienia głowy I-wszej kości śródstopia wielu fizjoterapautów zaleca wklejenie dodatkowego elementu stymulującego udział tej kości w przetaczaniu stopy.

Powyżej opisane strategie mogą być pomocne w „korekcji” płaskostopia poprzecznego, a precyzyjniej mówiąc – niwelacji objawów bólowych związanych z nieprawidłową orientacją głów kości śródstopia. Warunkiem powodzenia jest szczegółowa diagnostyka przyczyny bólu w przedniej części stopy przeprowadzona przez fizjoterapeutę, lekarza lub ortopodologa.

Nerwiak Mortona

Nerwiak Mortona to nieprawidłowe pogrubienie osłonki nerwu zaopatrującego wybrane palce stóp. Pogrubienie to wynika z kompresji nerwu przez przyległe struktury anatomiczne, np. zmiany zwyrodnieniowo-wytwórcze głów kości śródstopia, więzadło poprzeczne śródstopia lub obrzęk tkanek miękkich wywołany przewlekłym podrażnieniem mechanicznym i wtórnym stanem zapalnym.

Docelową rolą peloty metatarsalnej będzie odciążenie przyległych struktur, ograniczenie czynników mechanicznych prowadzących do przeciążenia tkanek bądź próba mobilizacji tych tkanek celem odbarczenia nerwu.

Warto podkreślić, że próby zastosowania peloty metatarsalnej są uzasadnione w początkowych stadiach nerwiaka Mortona oraz gdy stopa nie posiada zaawansowanych zmian wytwórczych niezależnie wchodzących w konflikt z nerwem. Decyzję co do implementacji peloty we wkładki ortopedyczne podejmuje osoba z odpowiednimi kwalifikacjami (wykształcenie medyczne, fizjoterapeutyczne) po przeprowadzeniu diagnostyki.

Dowiedz się więcej o NERWIAKU MORTONA.

Pozostałe wskazania

Pelota może ponadto stanowić element korekcyjny przejściowo umieszczany we wkładkach, stosowany jako wsparcie leczenia schorzeń takich jak:

• łagodne stany jałowej martwicy głowy kości śródstopia – na zlecenie lekarza ortopedy,
• złamania zmęczeniowe głowy kości śródstopia.

Na wizycie kontrolnej specjalista wykonujący wkładki podejmuje decyzję, czy usunąć całkowicie pelotę, czy zamienić ją na, np. poprzeczkę metatarsalną czy też pozostawić pelotę, ale obniżyć jej wysokość.

Pelota metatarsalna – jak zaimplementować ją we wkładce?

Pelota metatarsalna powinna zostać umieszczona we wkładce proksymalnie – czyli w części bliższej stopy względem bolesnych głów kości śródstopia – III-IV. Nieznaczne boczne przesunięcia do kilku milimetrów powinny być uzasadnione i są zależne od konkretnego celu, jakie ma spełniać pelota (np. przy nerwiaku Mortona). Aby precyzyjnie umieścić pelotę w docelowym miejscu, należy zawsze pobrać odbitkę plantokonturograficzną stopy pacjenta. Pozwoli to na przeniesienie umiejscowienia peloty z odbitki plantokonturograficznej na bazę wkładki.

W specjalistycznych termoformowalnych wkładkach PODIATECH pelota jest odbijana w części żywicznej wkładki. Warto w tym miejscu wspomnieć, że francuscy podolodzy zalecają również korekcję rozkładu obciążeń przodostopia poprzez uformowanie peloty bezpośrednio w wycisku stóp pacjenta na poduszce próżniowej.