Niewydolność ścięgna mięśnia piszczelowego tylnego - wkładki

Niewydolność ścięgna mięśnia piszczelowego tylnego

Dysfunkcja ścięgna mięśnia piszczelowego tylnego (PTTD, posterior tibial tendon dysfunction) stanowi najczęstszą przyczynę nabytego płaskostopia podłużnego. Podczas chodu mięsień ten pełni ważną rolę:

uczestniczy w ograniczeniu zakresu pronacji tyłostopia poprzez ekscentryczny skurcz, zapobiegając nadmiernemu wypłaszczeniu się sklepienia podłużnego stopy,
zaraz przed uniesieniem pięty nad podłoże supinuje tyłostopie, prowadząc do usztywnienia stopy potrzebnego do efektywnej propulsji i wybicia z palucha.

PTTD może wynikać z nadmiernego przeciążenia ścięgna mięśnia w warunkach deformacji statycznych kośćca stopy, nadmiernej masy ciała, wyczynowego uprawiania sportu. Duże znaczenie ma współistnienie układowych chorób zapalnych i cukrzycy. Czasami niewydolność może wynikać z ostrego urazu (np. po ciężkim skręceniu stawu skokowego, złamaniach w obrębie kości stopy lub kostek podudzia). Niewydolność ścięgna mięśnia piszczelowego tylnego może być skutkiem stopy płasko-koślawej wynikającej z innych przyczyn.

W trakcie testu wspięcia na palcach jednej nogi, pięta nie ulega supinacji lub pacjent nie może wykonać tego ruchu ze względu na ból. Dolegliwości są najczęściej zlokalizowane pod kostką przyśrodkową i/lub przy przyczepie ścięgna do kości łódkowatej. Stopa u pacjenta z PTTD ulega nadmiernej pronacji. Proces ten jest postępujący – nadmierna pronacja jeszcze bardziej przeciąża ścięgno, prowadząc do zwyrodnienia i spadku jego wytrzymałości, co może grozić nawet całkowitym zerwaniem ścięgna.

Cel wkładek ortopedycznych stosowanych w PTTD

Celem wkładek ortopedycznych będzie ograniczenie pronacji tyłostopia, dzięki czemu odciążamy ścięgno mięśnia piszczelowego tylnego i chronimy je przed dalszymi uszkodzeniami.